Γέρων Δημήτριος Γκαγκαστάθης

Βρήκα ένα θαυμάσιο κείμενο μέσα στο καινούργιο βιβλίο του Ηγουμένου Μονής Δοχειαρίου (Γρηγόριου Ζουμή) που έχει τίτλο: Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας. σελ. 71-73.

Πρόκειται για μια θαυμαστή πνευματική εμπειρία του γνωστού για την οσιότητά του π.Δημήτριου Γκαγκαστάθη από τα Τρίκαλα. Ο αναφερόμενος στο κείμενο π.Φιλόθεος είναι ο άλλος φημισμένος γέροντας της Λογγοβάρδας Πάρου.
Ο π.Δημήτριος Γκαγκαστάθης εκοιμήθη στις 29 Ιανουαρίου 1975, ο δε π.Φιλόθεος Ζερβάκος στις 8 Μαΐου 1980.

Ας δοξάσουμε το Θεό, που στη δίσεκτη εποχή μας αναδεικνύει τόσες πολλές και εκπληκτικές αγιασμένες μορφές.

Σας συνιστώ ολόψυχα να διαβάσετε το βιβλίο του Δοχειαρίτη.

Θεοφανία
Σε όλες τίς τάξεις των ανθρώπων πού διατηρούν κάποια σχέση μέ τήν άγια μας Εκκλησία, τυγχάνει γνωστός ό πατήρ Δημήτριος Γκαγκαστάθης. Μάλιστα, φιλόθεοι άνθρωποι έσπευσαν μετά τήν κοίμησή του νά εκδώσουν ολόκληρο τόμο μέ τήν βιογραφία του. Αύτόν τον δίκαιο πρεσβύτερο έλαχε νά τον γνωρίσω από πολύ κοντά. Μέ συστάσεις του όσιου Φιλοθέου τον έπεσκέφθηκα στο χωριό του. Σ’ τήν τρίωρη επίσκεψη μας μέ παραδελφό μου έν Χριστώ είδα άνθρωπο ευλαβή, φοβούμενο τον Θεό, μέ αληθινή αγωνιστικότητα, πού, παρά τό έγγαμο του βίου, ποτέ δέν τήν έκανε πέρα.

Ή βιοτή του είχε παντού τήν ύπερφυσικότητα. Έζησε κάτω από τήν προστασία των Αρχαγγέλων.
- Τά χρόνια του άνταρτοπολέμου -όπως ό ίδιος διηγείτο μέ τήν βραχνή του φωνή- έζησα πολλά θαυμαστά πράγματα. Μου έστησαν, αδελφοί μου, πολλές φορές καρτέρια και ναρκοπέδια. Και όμως έρρύσατό με εξ αύτών ό Κύριος μου.
Οί κακές προσπάθειες έξοντώσεώς του από τούς «καλούς πατριώτες» υπήρξαν μεθοδευμένες, πολύ καλά μελετημένες.
Άλλ' ό Κύριος τό σκεύος της εκλογής Του διεφύλαξε, γιατί ήθελε να τό χρησιμοποίηση, όπως έφάνη αργότερα, για την διακονία τής σωτηρίας του γένους των ανθρώπων.

Άσίγητο ήταν τό στόμα του παπα για τις θαυματουργίες των θείων Αρχαγγέλων. Σιγά-σιγά μας πήγε μέχρι του θείου ναού των Ασωμάτων, στον όποιο λειτουργούσε κάθε μέρα, και μας διηγήθηκε τό θαύμα πού ζούσε τον τελευταίο καιρό:
- Στην Λειτουργία εύωδιάζει ή αγία Τράπεζα. Οί χριστιανοί μού προσφέρουν βαμβάκι. Τό αποθέτω κάτω από τον έπενδύτη και στο τέλος μυρίζει αληθινή εύωδία, χωρίς να φέρη κηλίδα μύρου ή νοτισμό αρώματος.
Από αυτό έλαβα κι εγώ μόνος μου. Ξεσκέπασα τήν αγία Τράπεζα και ειδα πώς υπήρχε λαξευμένη πλάκα, χωρίς κανένα σημάδι αισθητού μύρου, παρά μόνον ή εύωδία τού νοητού. Δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά παρηγορία τού Αγίου Πνεύματος για τον αγαθό παπα-Δημήτρη.

Μού 'έδωσε και άλλη μαρτυρία θείας παρακλήσεως, τήν όποια έπεβεβαίωνε και ό γέροντας Φιλόθεος.
- Λειτουργούσα -ελεγε θαυμαστικά- στήν πιο ψηλή κορυφή τής νήσου Πάρου, στήν γιορτή των Άγιων Πάντων. Ψάλτης ήταν ό γέροντας Φιλόθεος και λαός πολύς κατέκλυζε τήν έκκλησία. Εύθύς ώς ήρξατο ό Χερουβικός ύμνος, άρχισε να κινήται ή άγια Τράπεζα από εμπρός προς τα πίσω. Φόβος και δειλία έπέπεσε στήν ψυχή μου. Σκέφθηκα: «Κορυφή είναι, ποιος ξεύρει, μπορεί να είναι κρατήρας ήφαιστείου. 'Αλλά και πάλι έκθαμβος μένω, γιατί κινείται συνέχεια, όπως άνθρωπος ζωντανός πού κουράστηκε και δεν τον βαστάνε τά αδύναμα πόδια του και πηγαίνει δώθε-κεΐθε. "Αν ήταν σεισμός, θά έπρεπε νά ειχε σταματήσει». Φοβισμένος φώναξα τον γέροντα Φιλόθεο.
- Κοίτα τήν άγια Τράπεζα. Από τήν άναξιότητά μου σείεται σάν τό φύλλο τού δένδρου. Δειλία και φόβος με κατέλαβε. Δεν μπορώ νά συνεχίσω.
- Μή πτοήσαι. Συνέχισε τήν θεία Λειτουργία -μου είπε τόσο ατάραχα, ωσάν νά έπρόκειτο γιά συνηθισμένο φαινόμενο. Θεοφανία έχουμε, παπα-Δημήτρη. Χαίρε και άγάλλου. Ό Χριστός, ό άνω τω Πατρί συγκαθήμενος, ώδε άοράτως συνών.
Γιά να το έκφράση εύλαβικά, σηκώθηκε από τό κάθισμά του παρά τήν άνημποριά του. Σταυροκοπήθηκε τρεις φορές, ψάλλοντας «Θεός Κύριος και έπέφανεν ήμιν εύλογημένος ό έρχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Εμάς δέ κατέλαβε φόβος και τρόμος και ούδενί ουδέν εΐπομεν, γιατί φοβηθήκαμε όντως τήν θεία θεοφανία και αποκάλυψη.

Ο παπα-Δημήτρης ό,τι ήθελε να έκφράση και να υπογράμμιση, πάντα το έψαλλε. Έτσι, και όταν πήγαινε έπίσκεψη και έρχόταν η ώρα νά αναχώρηση, εύαγγελικά χαιρετούσε: «Έμεινε δέ Μαριάμ συν αύτη ώσεί μήνας τρεις και ύπέστρεψεν εις τον οίκον αύτής».