Αν ο Θεός βρίσκεται παντού...

Πανταχού Θεία Παρουσία !

...

Αν ο Θεός βρίσκεται παντού , τότε βρίσκεται και δίπλα στο πρόσωπο πού πολύ αγαπούμε και πού τώρα είναι στο κρεβάτι του πόνου.

Δεν θα κάνει το καλύτερο γι αυτόν ;...

Δεν θα κάνει αυτό που τούτη τη ψυχούλα θα την ωφελήσει ;...

Αν ο Θεός βρίσκεται παντού , δεν θα βρίσκεται δίπλα στο πρόβλημά μας , που μας βασανίζει και δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε , και δεν μας αφήνει να κλείσουμε μάτι το βράδυ ; ...

Αν ο Κύριος μας βρίσκεται παντού, τότε δεν θα είναι και δίπλα στο παιδί μας που βγαίνει έξω τα βράδια και δεν ξέρουμε πού πάει , με ποιους είναι , τι κάνει , τι ώρα θα γυρίσει ; ...

Δεν θα βρίσκεται δίπλα στον δύσκολο σύζυγο πού αργά επιστρέφει , που δεν δίνει λογαριασμό , που έχει τις ιδιοτροπίες του ;...

Δεν θα βρίσκεται δίπλα στην έφηβο κόρη πού αντιδρά , και δεν ξέρει τι ακριβώς ψάχνει ...
Βρίσκεται δίπλα σ όλους ...
Αρκεί εμείς με την προσευχή μας να τους θωρακίζουμε.

Είμαστε πάντα και παντού κάτω από το στοργικό βλέμμα τον Θεού Πατέρα.
Τον Θεών Πατέρα πού μας αγαπά πιο πολύ από ότι εμείς τον εαυτό μας .
Πού αγαπά τους δικούς μας πιο πολύ από ότι εμείς οι ίδιοι .

Λοιπόν, θα παραχωρούσε κάτι πού δεν θα απέβλεπε στην σωτηρία τους , που δεν θητών για το καλό τους ;...

Είναι πανταχού παρών και αγαπά.
Είναι πανταχού παρών και προνοεί.
Είναι πανταχού παρών και συγχωρεί.
Είναι πανταχού παρών και περιμένει.
Είναι πανταχού παρών και μακροθυμεί.
Είναι πανταχού παρών και προλαβαίνει.
Είναι πανταχού παρών και σκέπει.

Είναι πανταχού παρών, στα σκοτάδια μας και στο φως,
στις πτώσεις μας και στους αγώνες μας.
Στις αδυναμίες και τις αντοχές μας, στις αρνήσεις μας και τις ομολογίες μας.
Στους πόνους και στις χαρές μας.
Κοντά μας στις μοναξιές και τις απογοητεύσεις μας,
στις γκρίνιες και τις δοξολογίες μας..

Ότι κι αν έχουμε, όπως και αν είμαστε,
μας έχει ο Θεός μας μέσα στη χούφτα του την πατρική.
Μέσα στην πληγωμένη από την αχαριστία μας καρδιά Του.

Αν αυτό το συνειδητοποιήσουμε, αλήθεια, τότε δεν θα γεμίσει η καρδιά η δική μας από εμπιστοσύνη, από διάθεση αγωνιστική, από ευγνωμοσύνη, από δοξολογίες και αγάπη ; ...

http://odevontas.blogspot.com/2010/10/blog-post_25.html

Πολύ ενισχυτικό στις μέρες που περνάμε!

Με την ευκαιρία, μου άρεσε το βιβλίο «Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός» του Μητροπολίτου Μεσογαίας. Αναφέρεται σε περιστατικά από τα νοσοκομεία όπου ήταν στις ΗΠΑ. Δεν αναφέρεται σε θαύματα, όπως πολλά άλλα βιβλία. Αντίθετα, στις περισσότερες περιπτώσεις η κατάληξη της βαριάς αρρώστειας ήταν η αναμενόμενη: θάνατος.
Αυτό με έκανε να σκεφτώ ότι πολλές φορές θεωρούμε -οι υποτιθέμενοι άνθρωποι της Εκκλησίας - ότι δικαιούμαστε φανερές επεμβάσεις του Θεού στη ζωή μας. Τέτοια υπόσχεση όμως δεν πήραμε ποτέ. Όταν κάτι πάει στραβά (κατά τη γνώμη μας) αρχίζουμε, τη γκρίνια, να κατηγορούμε τον εαυτό μας και τους άλλους για την «τιμωρία». Αν και η αμαρτία είναι όντως αιτία προβλημάτων, με δεδομένη την κατάστασή μας οι δυσκολίες είναι απαραίτητες ως φάρμακα. Μήπως θα πρέπει να ψάχνουμε τι θέλει να μας πει ο Θεός, αντί να ζητάμε να μας γλιτώσει (εκτός αν είναι πνευματικό θέμα);