Spiritual-Walkers
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
Εικονοθήκη


 Ελευθερία, Αυτονομία, Αυτάρκεια: βασικές επιδιώξεις των αρχαίων Ελλήνων ως υπόδειγμα για τη σύγχρονη εποχή μας Empty
Παρόμοια θέματα
    Σύνδεση

    Έχω ξεχάσει τον κωδικό μου

    Αναζήτηση
     
     

    Αποτελέσματα Αναζήτησης
     


    Rechercher Σύνθετη Αναζήτηση

    Παρόντες χρήστες
    1 χρήστης είναι συνδεδεμένος αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 1 επισκέπτης

    Κανένας

    Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 51, στις Παρ Μαρ 14, 2014 4:32 am

    Ελευθερία, Αυτονομία, Αυτάρκεια: βασικές επιδιώξεις των αρχαίων Ελλήνων ως υπόδειγμα για τη σύγχρονη εποχή μας

    Πήγαινε κάτω

     Ελευθερία, Αυτονομία, Αυτάρκεια: βασικές επιδιώξεις των αρχαίων Ελλήνων ως υπόδειγμα για τη σύγχρονη εποχή μας Empty Ελευθερία, Αυτονομία, Αυτάρκεια: βασικές επιδιώξεις των αρχαίων Ελλήνων ως υπόδειγμα για τη σύγχρονη εποχή μας

    Δημοσίευση  Euphemia Σαβ Μάης 12, 2012 5:43 am

    Οι σκέψεις των προγόνων μας συναντούν τις σημερινές αγωνιώδεις ανησυχίες μας. Το άρθρο που
    ακολουθεί μας υποδεικνύει πολλά...



    ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ
    Οι βασικές επιδιώξεις των αρχαίων ελληνικών πόλεων – κρατών
    ως υπόδειγμα για την δεινοπαθούσα σήμερα Ελλάδα.

    Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου
    Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου
    Ιστορικού – Συγγραφέως
    Αντιπροέδρου τού Συνδέσμου τών Απανταχού Λακώνων «Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»

    Είναι γνωστόν ότι οι ενώσεις πόλεων κρατών στην αρχαία Ελλάδα έγιναν σε περιόδους κρίσεως και παρακμής τους και υπό τον φόβο μιας επικείμενης υποταγής σε μια ισχυρότερη δύναμη. Έτσι δημιουργήθηκαν για παράδειγμα οι συμπολιτείες. Η αποδυνάμωση του θεσμού τής πόλης-κράτους και η επιδίωξη των βασιλέων τής Μακεδονίας να επεκταθούν προς τον νότο ήσαν οι αιτίες που οδήγησαν τότε πολλές πόλεις, ιδιαίτερα απομονωμένων περιοχών, να προχωρήσουν στην συγκρότηση ομοσπονδιακών κρατών, όπως η Αχαϊκή και η Αιτωλική συμπολιτεία.


    Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι η κάθε πόλη έπρεπε να χάσει μέρος τής εθνικής της κυριαρχίας, όπως έγινε σήμερα με την Ευρωπαϊκή Ένωση και πέρασε ως διάταξη στο σύνταγμα τής χώρας!


    Οι πολίτες στην αρχαία Ελλάδα είχαν τρεις βασικές επιδιώξεις που παράλληλα αποτελούσαν και προϋποθέσεις ύπαρξης της πόλης - κράτους: Αυτές ήσαν η ελευθερία, η αυτονομία και η αυτάρκεια. Οι πολίτες δηλαδή αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία τους υπερασπίζοντας την ελευθερία της πόλης, συνέβαλλαν στην διακυβέρνηση με νόμους, που οι ίδιοι είχαν θεσπίσει για να επιτύχουν την αυτονομία της και συμμετείχαν στην παραγωγή για να καλύψουν τις ανάγκες τους και να ενισχύσουν την αυτάρκεια της πόλης τους.


    Η επιβίωση και η εξέλιξη κάθε πόλης - κράτους ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τις τρεις αυτές βασικές επιδιώξεις τών πολιτών της. Οι επιδιώξεις αυτές, αν και ήσαν τότε τροχοπέδη για την οργάνωση των Ελλήνων σε ενιαίο κράτος, εν τούτοις απετέλεσαν την γενεσιουργό δύναμη των επιτευγμάτων και της πολιτισμικής τους πορείας. Είναι φανερό ότι ο συνεχής αγώνας των πολιτών των ελληνικών πόλεων-κρατών, που αποσκοπούσε στην εξασφάλιση της ελευθερίας, της αυτονομίας και της αυτάρκειας της πόλης τους, ήταν ένα κίνητρο που οδηγούσε τότε σε μία ιδιαίτερη μορφή πατριωτισμού. Σήμερα όμως αυτές οι τρεις σημαντικές επιδιώξεις θα μπορούσαν όχι μόνο να σώσουν την Ελλάδα αλλά και να την καταστήσουν ισχυρή και υπερήφανη.
    Ας δούμε όμως τι σημαίνουν όμως οι τρεις αυτές λέξεις, προτού δούμε την ιδιαίτερη χρήση τους ως οδηγών επιτυχίας ενός κράτους.

    ---------------------------------------------------------------
    ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
    1. Η λέξη «ελευθερία» είναι μέρος τών βασικών συστατικών τού DNA των Ελλήνων. Επειδή σήμερα όλοι ομιλούν για ειρήνη, έχουμε να τονίσουμε ότι η Ειρήνη είναι μία ιδεατή κατάσταση, η οποία για να υπάρξει, απαιτεί να υφίστανται κάποιες προϋποθέσεις. Οι Έλληνες το γνώριζαν. Γνώριζαν ότι «Ειρήνη είναι ακήρυχτος πόλεμος»... καθώς και ότι «αν θέλεις ειρήνη να προετοιμάζεσαι για πόλεμο». Η ειρήνη λοιπόν είναι μία κατάσταση, η οποία επιβάλλεται από κάποιον ισχυρό ακριβώς λόγω της δυνάμεώς του. Είναι γνωστή η «Pax Minoica», την αρχαία εποχή, η «Pax Romana» την Ρωμαϊκή περίοδο, και σήμερα η περίφημη «Pax Americana». Όμως η καταξίωση έρχεται μέσα από τον αγώνα για την Ελευθερία, η οποία είναι η πεμπτουσία τού Αγώνα εναντίον τού δυνατού! «Αν η ειρήνη είναι το παν, τότε γιατί πολεμάμε για ελευθερία» έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Οι Έλληνες δεν αγωνίζοντο λοιπόν για την ειρήνη αλλά μόνο για την ελευθερία. Αν είχαμε ελευθερία είχαμε και ειρήνη.


    Γι’ αυτό και ο Εθνικός Ύμνος τής Ελλάδος είναι «Ύμνος προς την Ελευθερία» και όχι «Ύμνος προς την Ειρήνη»! Το σύνθημα του Ρήγα την περίοδο τής τουρκοκρατίας ήταν «Ελευθερία ή Θάνατος» και όχι «Ειρήνη ή Θάνατος»... Μόνο για τους Μανιάτες το σύνθημα ήταν «Νίκη ή Θάνατος», και τούτο διότι η Ελευθερία για τους Μανιάτες ήταν δεδομένη, εφ’ όσον δεν υποτάχθηκαν ποτέ.
    Η λέξη «Ελευθερία», λένε τα λεξικά, σημαίνει την ανεξαρτησία από κάθε βία ή επίδραση και κατ’ επέκταση την εθνική ή πολιτική ανεξαρτησία, την αυτοτέλεια: Σήμερα έχουν δώσει στην λέξη ιδιαίτερες ερμηνείες που δεν αντιπροσωπεύουν την ουσιαστική σημασία της. Για παράδειγμα τα λεξικά αναφέρουν ότι «ελευθερία» σημαίνει το σύνολο τών δικαιωμάτων τού πολίτη σύμφωνα με τα συνταγματικά θέσμια, την άνεση και ευκινησία αλλά και την έλλειψη ηθικού περιορισμού.
    Όμως η λέξη «ελευθερία» προέρχεται από τον μέλλοντα «ελεύσομαι», τού ρήματος «έρχομαι». Το Γουδιανό Ετυμολογικό Λεξικό μας πληροφορεί ότι «ελευθερία• από του εάν ελεύθεσθαι ούπερ αν εθέλη τις, ο εστιν έρχεσθαι όπου βούλεται». Υπάρχει όμως μία διαφορά. Ο μέλλων «ελεύσομαι» τού ρήματος «έρχομαι» σημαίνει «θα έλθω». Επομένως «ελευθερία» είναι αυτή που «θα έλθει». Και «θα έλθει», μόνον εάν ο άνθρωπος αγωνισθεί για να την κατακτήσει. Ο εκ των εθνικών ποιητών Ανδρέας Κάλβος όμως είχε γράψει: «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία». Και πράγματι. Για να έχεις Ελευθερία, πρέπει να έχεις Αρετή! Σήμερα λοιπόν η Ελευθερία που κατακτήθηκε με αγώνες, αγώνες αιματηρούς, έχει κατοχυρωθεί συνταγματικά! Πέρασε όμως στο άλλο άκρο. Ελευθερία σημαίνει ότι τα δικαιώματά σου σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα τών άλλων και το αντίστροφο! Αυτό δεν τηρήθηκε. Η ασυδοσία πήρε την θέση τής υπέρτατης αυτής αξίας των Ελλήνων. Αλλά και αυτή ταύτη η έννοια τής Ελευθερίας έπεσε σε δεύτερη μοίρα στην συνείδηση τών ταγών τής πατρίδος μας. Περιόρισαν την ελευθερία των Ελλήνων για το καλό, υποτίθεται, της ενότητος τής Ευρώπης. Η πρώτη λοιπόν επιδίωξη τών σημερινών Ελλήνων πρέπει να είναι η επανάκτηση της Ελευθερίας τους, της αρετής δηλαδή που θα τους επιτρέπει να δρουν και να εκφράζονται χωρίς περιορισμούς από άλλους αλλά και χωρίς ασυδοσία από τους ίδιους!


    ----------------------------------------------------------------
    ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ
    2. Η αυτονομία είναι η δεύτερη κατά σειράν επιδίωξη τής αρχαίας πόλης. Είμαι αυτόνομος σημαίνει ότι κυβερνώμαι μόνος μου. Τα λεξικά λένε ότι αυτονομία είναι η διακυβέρνηση μιας χώρας ή μιας περιοχής, με δικούς της νόμους, χωρίς αλλότριες επιρροές ή επεμβάσεις, γενικά η ανεξαρτησία. Σήμερα αυτή η ιδιότητα έχει δεσμευθεί από τις συνθήκες τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, και δυστυχώς όχι αμοιβαία, εφ’ όσον οι δυνατοί επιβάλλουν ό,τι θέλουν στην Ελλάδα. Και αφού την εξάρτησαν πρώτα οκονομικά, στην συνέχεια την εξάρτησαν και πολιτικά, μιας και η απαίτηση παραχώρησης μέρους τής εθνικής κυριαρχίας σημαίνει ότι ούτε ελεύθεροι είμαστε πια, ούτε ανεξάρτητοι.


    ------------------------------------------------------------------
    ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ
    3. Η αυτάρκεια, η τρίτη δηλαδή επιδίωξη, είναι η κατάσταση εκείνου που επαρκεί στις ανάγκες του, η οικονομική ανεξαρτησία, το να έχει κάποιος κάθε τι που χρειάζεται, χωρίς να εξαρτάται σε τίποτε από άλλον! Η αυτάρκεια επομένως είναι η σημαντικώτερη παράμετρος για την ανεξαρτησία μιας χώρας. Όταν έχεις όσα σου χρειάζονται, τότε δεν έχεις ανάγκη οικονομική από κανέναν. Και όταν δεν εξαρτάσαι οικονομικά, δεν εξαρτάσαι και πολιτικά.


    Η Ελλάδα είναι μία ευλογημένη χώρα! Έχει τα πάντα! Από το απλούστερο προϊόν μέχρι το πιο σπάνιο ορυκτό! Έχει ακόμη θάλασσα, ήλιο, υπέροχο κλίμα, ιστορία, πολιτισμό! Έτσι, αυτοί που είχαν βάλει στο μάτι την πατρίδα μας, την οδήγησαν διά των ταγών της στην απώλεια της αυτάρκειάς της. Πρώτα κατέστρεψαν την γεωργία και την κτηνοτροφία. Ανάγκασαν τους Έλληνες διά των επιδοτήσεων να σταματήσουν να δουλεύουν και να παραχωρήσουν την δυνατότητα συγκομιδής τής σοδειάς τών χωραφιών τους στους αλλοδαπούς. Κατέστρεψαν ακόμη και κάθε άλλη παραγωγική πηγή. Την ναυτιλία, και τα κεφάλαια σε συνάλλαγμα των ναυτικών μας! Την βιομηχανία με το σκόπιμο κλείσιμο κάθε μεγάλης επιχείρησης κ.λπ.
    ----------------------------------------------------------------------
    Για να μπορέσει λοιπόν σήμερα η Ελλάδα να ορθοποδήσει θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει αυτές τις τρεις επιδιώξεις των προγόνων μας. Να ξαναγίνει ελεύθερη. Αυτό θα το επιτύχει πετώντας από πάνω της τις εξαρτήσεις! Στην συνέχεια να επιδιώξει να γίνει πάλι ουσιαστικά ανεξάρτητη, χωρίς αλλότριες επιρροές ή επεμβάσεις. Κυρίως όμως τα δύο προηγούμενα θα τα επιτύχει αν ξαναγίνει αυτάρκης. Με παραγωγή, γεωργία, κτηνοτροφία, ναυτιλία, βιομηχανία, τουρισμό και ενέργεια. Έτσι, όταν η Ελλάδα ξαναγίνει αυτάρκης δεν θα έχει ανάγκη να ζει, όπως σήμερα, με δανεικά, ακόμη και για τις βασικές της ανάγκες διατροφής. Προϋπόθεση όμως για την επιτυχία όλων των προηγουμένων είναι να εκλεγούν στην πατρίδα μας οι ηγέτες, που θα έχουν κλεισμένη στην καρδιά τους την Ελλάδα και θα νοιώσουν το μεγαλείο της. Έτσι η πατρίδα μας θα μεγαλουργήσει και πάλι!
    Αλλά η επιλογή αυτών των αξίων ηγετών είναι υπόθεση αποκλειστικά δική μας και της πολιτικής μας απόφασης. Δηλαδή της ψήφου μας!
    Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥΤου Αντωνίου Α. Αντωνάκου
    Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου
    Ιστορικού – Συγγραφέως
    Αντιπροέδρου τού Συνδέσμου τών Απανταχού Λακώνων «Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»

    Πολλές φορές έχω γράψει πως όταν βλέπουμε ένα δένδρο υπεραιωνόβιο, με τεραστίων διαστάσεων κορμό, πάμπολλα κλαδιά και άπειρα φύλλα, δεν πρέπει να κοιτάμε μόνο το υπέργειο τμήμα που φαίνεται. Πρωτίστως πρέπει να γνωρίζουμε ότι για να υφίσταται αυτό το υγιές δένδρο σήμερα, πρέπει να υπάρχουν πολύ βαθιές και δυνατές ρίζες, οι οποίες θα φθάνουν σε μεγάλο βάθος, ούτως ώστε να τροφοδοτούν με ζωογόνους χυμούς το δένδρο! Την αντιστοιχία αυτή την αναφέρω για να δείξω ότι οι προγονικές ρίζες ενός έθνους είναι εκείνες που κρατούν υγιές και αειθαλές το δένδρο του, ούτως ώστε αυτό κάθε χρόνο να δίνει καινούργια κλαδιά, φύλλα και άνθη!
    Στις δύσκολες ημέρες που ζούμε κάποια πολιτικά ή αλλοεθνή ή αδιάφορα εθνικώς παράσιτα έχουν βαλθεί, άλλα να κόψουν αυτές τις ρίζες, άλλα να προσκολληθούν σε αυτές και να αναπτυχθούν εις βάρος τους και άλλα να τις νεκρώσουν για πάντα.
    Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν αυτοί που προσπαθούν να παραποιήσουν και να καταστρέψουν την γλώσσα, την ιστορία, τον πολιτισμό μας! Πανεπιστημιακοί καθηγητές, πολιτικάντηδες στα υπουργεία και διάφοροι άλλοι, δρουν παρασιτικά στο δένδρο τού ελληνισμού, με διάφορες ενέργειές τους. Να θυμίσω το πώς κατεστράφη η γλώσσα διά της καταργήσεως μετά από πολλούς αιώνες του πολυτονικού, της γ΄ κλίσεως της ιστορικής ορθογραφίας κ.λπ. Να θυμίσω πώς διαστρεβλώθηκε η ελληνική ιστορία (αποσύνδεση από την αρχαιότητα, συνωστισμός στην παραλία, συνωμοσία των ουρανίων σκάϊ γαρ, εμφύλιος κ.λπ.)
    Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν τα γειτονικά κράτη, τα οποία προσκολώνται παρασιτικά στις ρίζες τού ελληνισμού, δηλώνοντας δικαιούχοι των εδαφών, τα οποία κατέκτησαν με σφαγές. Οι Τούρκοι λένε ότι είναι πανάρχαιος λαός, αποσιωπώντας ότι εμφανίσθηκαν στην περιοχή τής Μικρασίας μετά την μάχη τού Μάντζικερτ το 1071 μ.Χ. Οι Σκοπιανοί, σλαυϊκής καταγωγής κατά δήλωση τού πρώην πρωθυπουργού τους Κύρο Γκληγκόρωφ, δηλώνουν σήμερα απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων και, παρ’ όλες τις κιτς εκδηλώσεις τους με τις πανοπλίες, τα τεράστια αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Φιλίππου κ.λπ., έχουν κατορθώσει να τραβήξουν άλλα αλλοεθνή παράσιτα με το μέρος τους. Ομοίως οι Αλβανοί διεκδικούν την ελληνική Ήπειρο, οι Βούλγαροι, αν και προσωρινώς παροπλισμένοι δεν παραιτούνται της επιθυμίας τους να βγουν στο Αιγαίο κ.λπ.
    Στην τρίτη κατηγορία είμαστε εμείς! Εμείς οι αδιάφοροι. Εμείς που βλέπουμε, καταλαβαίνουμε και δεν κάνουμε τίποτα. Εμείς που στα σχολεία μας, στην πατρίδα μας, στην τηλοψία, στην πολιτική μαθαίνουμε στα παιδιά μας παραποιημένη ιστορία, τουρκικά σήριαλ, συνεχή ψέματα και υποκρισία! Εμείς που ανεχόμαστε τους πολιτικούς τού μεταπολιτευτικού δικομματισμού, οι οποίοι, αφού έκλεψαν τα χρήματα τού ελληνικού λαού, άλλοι άμεσα και άλλοι διά της σιωπής και της συνενοχής τους, κατέστρεψαν και την δυνατότητα αναπτύξεώς του, κατέστρεψαν δια των επιδοτήσεων και της καλοπέρασης τών λαμβανόντων αυτές αγροτών την γεωργία και την κτηνοτροφία, κατέστρεψαν την υγιή βιομηχανία και την ναυτιλία, χρέωσαν νηποινεί (χωρίς ποινή των ιδίων) τον ελληνικό λαό για τα επόμενα 50 χρόνια και τώρα θέλουν πάλι ... να μας σώσουν!!!!!
    Κι όμως, αγαπητοί φίλοι, μπορούμε να βγούμε από το αδιέξοδο! Αρκεί να βγάλουμε τουλάχιστον μία γενιά υγιών ελληνοπαίδων. Μια γενιά από παιδιά, που να έχουν συναίσθηση τής βαριάς κληρονομιάς και της προστασίας τών ριζών τού δένδρου του ελληνισμού! Κι αυτό θα γίνει αν πετάξουμε από το πολιτικό σύστημα τούς αυτόκλητους σωτήρες τού δικομματισμού, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι μπορούν να κρατήσουν στην επιφάνεια τον Τιτανικό, που οι ίδιοι βούλιαξαν και μάλιστα χωρίς προηγούμενη σύγκρουση με παγόβουνο.
    Για να ορθοποδήσει λοιπόν πάλι η Ελλάδα μας, η πατρίδα μας, πρέπει να βγάλουμε μία γενιά καλλίτερη από εμάς! Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες, όπως μας λέει ο Πλούταρχος, καθώς υπήρχαν τρεις χοροί αντίστοιχοι στις τρεις ηλικίες, που συγκροτούνταν για τις γιορτές, ο χορός των γερόντων άρχιζε να τραγουδά: «Ήμασταν κι εμείς κάποτε παλληκάρια δυνατά»• (άμες ποκ’ ήμες άλκιμοι νεανίαι). Έπειτα ο χορός τών ανδρών στην ακμή της ηλικίας τους απαντούσε" «Εμείς είμαστε τώρα. Αν θέλης, έλα να δεις» (άμες δε γ’ ειμέν• αι δε λης αυγάσδεο). Τρίτος ο χορός των παιδιών έλεγε «εμείς θα γίνουμε πολύ καλλίτεροι» (άμες δέ γ’ εσσόμεσθα πολλώ κάρονες). Αυτό ήταν, λοιπόν, το όραμα των προγόνων μας! Να γίνουν καλλίτερα τα παιδιά τους. Κι αυτό ήταν το όραμα των παιδιών! Να ξεπεράσουν τους γονείς τους!
    Κι οι σύγχρονοι όμως, όσοι ένοιωθαν μέσα τους το χρέος, ακριβώς τα ίδια τόνιζαν: Ο σπουδαίος Νίκος Καζαντζάκης μάλιστα, στην «Ασκητική» του γράφει: «Το πρώτο σου χρέος εκτελώντας την θητεία σου στην ΡΑΤΣΑ, είναι να νοιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στον γυιό την μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει»...
    Ο Γκαίτε, επηρεασμένος από τους Έλληνες έγραφε για το ίδιο θέμα: «Was du von deinen Vatern hast, erwirb es zu besitzen|», που σημαίνει: «Κέρδισε την κληρονομιά των πατέρων σου αν θες να την κατέχεις»! Όμως το νόημα αυτών τών στίχων αποδίδεται καλύτερα με τους στίχους τού μεγάλου μας εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά, από το ποίημα «Πατέρες», της συλλογής «Βωμοί», που λένε:
    Παιδί μου το περβόλι σου που θα κληρονομήσεις,
    Όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
    Σκάψε ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα
    και πλούτισε την χλώρη του και πλάτυνε την γη του,
    κι ακλάδευτο, όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
    και να του φέρεις το νερό το αγνό τής βρυσομάνας,
    κι αν αγαπάς τ’ ανθρωπινά κι όσα άρρωστα δεν είναι,
    ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά να φύγουν,
    και την ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα νερά δροσάτα.
    Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής. Κι αν είναι
    κι έρθουνε χρόνια δίσεκτα, πέσουν καιροί οργισμένοι,
    κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιαγμένα κι όσα δένδρα
    για τίποτ’ άλλο δεν φελάν παρά για μετερίζια,
    μη φοβηθείς τον χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα,
    ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,
    και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα
    για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα,
    που όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νά’ ρθει
    κι όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων...
    Αυτές λοιπόν είναι οι συμβουλές τών μεγάλων διανοητών μας, αγαπητοί φίλοι. Όχι αυτών τών «γιαλαντζί» τής σάπιας διανόησης τού σήμερα, αλλά αυτών, που συνεχίζουν διαχρονικά το έργο τών προγόνων! Των προγόνων οι οποίοι μας αφήνουν ένα δένδρο με βαθιές ρίζες και ένα περιβόλι, που στα δίσεκτα χρόνια, όπως αυτά που ζούμε, μας καλούν να χτίσουμε επάνω του κάστρο και να ταμπουρωθούμε μέσα! Κάστρο ιστορίας και ριζών! Για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα... Που τελικά δεν θα μείνει όνειρο μα θά ’ρθει και θα φέρει ελληνόπουλα με ψυχή και φρόνημα, που θα λαμπρύνουν πάλι την πατρίδα μας και θα τιμωρήσουν τους προδότες


    Έχει επεξεργασθεί από τον/την Euphemia στις Τρι Ιουν 12, 2012 12:16 pm, 1 φορά (Λόγος της επεξεργασίας : Πληρέστερη απόδοση στον τίτλο του νοήματος του άρθρου.)

    Euphemia

    Αριθμός μηνυμάτων : 23
    Ημερομηνία εγγραφής : 14/02/2011

    Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

    Επιστροφή στην κορυφή

    - Παρόμοια θέματα

     
    Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
    Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης