Οι μελέτες που καταρρίπτουν τον μύθο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας - Μια επιστημονική προσέγγιση

http://antipliroforisi.blogspot.gr/2012/05/blog-post_18.html
Τα παρακάτω προέρχονται από το βιβλίο του Γιάννη Κολοβού "ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ; ΟΧΙ, ΕΥΡΧΑΡΙΣΤΩ!"



Οι μελέτες τον Robert Putnam

Σύμφωνα με τά ευρήματα έρευνας του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Harvard Robert Putnam, όσο πιο έθνοτικά διαφοροποιημένη είναι μία κοινότητα, τόσο μικρότερη εμπιστοσύνη δείχνουν τά μέλη της τό ένα στό άλλο, από τους γείτονες τους μέχρι τους κρατικούς αξιωματούχους. Μάλιστα αυτή ή αρνητική επίπτωση της διαφορετικότητας συμφωνά μέ τόν Putnam «είναι χειρότερη από ότι φανταζόμασταν. Και δεν είναι μόνο ότι δεν εμπιστευόμαστε ανθρώπους πού δεν μας μοιάζουν. Στις έθνοτικά διαφοροποιημένες κοινότητες, δεν εμπιστευόμαστε [ακόμα και] ανθρώπους πού μας μοιάζουν».

Ακόμα καί αν σταθμιστούν τά ευρήματα της έρευνας γιά παράγοντες, όπως ή τάξη, τό εισόδημα κ.λπ. δείχνουν παρ' όλ' αυτά ότι όσο περισσότεροι άνθρωποι άπό διαφορετικές φυλές ζουν στην ίδια κοινότητα, τόσο μεγαλύτερη είναι ή έλλειψη εμπιστοσύνης.

Όπως χαρακτηριστικά τονίζει ό καθηγητής Putnam «Δεν εμπιστεύονται τόν τοπικό δήμαρχο, δέν εμπιστεύονται την τοπική, εφημερίδα, δεν εμπιστεύονται τους άλλους ανθρώπους καί δέν εμπιστεύονται τους θεσμούς» .

Ενδεικτικό του γεγονότος ότι τό ιδεολόγημα της πολυπολιτισμικότητας και της «διαφορετικότητας» είναι μόνο θεωρητικά κατασκευάσματα, τά όποια στην πράξη δεν έχουν εφαρμοσθεί επιτυχώς ποτέ και πουθενά αποτελεί τό εκδοτικό σημείωμα των Financial Times, οί όποιοι παραδέχονται ότι τά ευρήματα της έρευνας του καθηγητή Putnam «καταδεικνύουν την ανάγκη, γιά συζήτηση περί του πώς μπορούν νά επιτύχουν οί έθνοτικά διαφοροποιημένες κοινωνίες».

Ακόμα - μετά από 50 χρόνια
- δηλαδή δεν είναι γνωστό πώς μία έθνοτικά διαφοροποιημένη κοινωνία μπορεί νά λειτουργήσει εύρυθμα καί μέ συνοχή καί θά πρέπει νά γίνει...συζήτηση έπί του θέματος!

Η προαναφερθείσα μελέτη του καθηγητου Putnam είναι η μεγαλύτερη μελέτη περί του κοινωνικου κεφαλαίου στίς ΗΠΑ, διήρκεσε πέντε έτη καί δείχνει οτι υπάρχει μία αρνητική σχέση μεταξύ της έθνοτικής διαφορετικότητας καί του κοινωνικού κεφαλαίου.

Δηλαδή, όσο μεγαλύτερη είναι ή έθνοτική διαφορετικότητα μίας περιοχής τόσο μειώνεται ή εμπιστοσύνη μεταξύ των κατοίκων της ανεξαρτήτως της εθνικότητας τους.

Μάλιστα, συμφωνά μέ τά ευρήματα αυτής της μελέτης, ή διαφορετικότητα μειώνει τό κοινωνικό κεφάλαιο όχι μόνο μεταξύ τών έθνοτικών ομάδων αλλά καί μεταξύ των μελών της κάθε έθνοτικής ομάδας.

Ή κατάσταση αυτή κατόπιν έχει πολλές αρνητικές συνέπειες στό κοινωνικό κεφάλαιο καί στην "κοινωνική συμμετοχή όπως τήν μειωμένη εμπιστοσύνη στην τοπική αυτοδιοίκηση καί στά ΜΜΕ, στην αποχή από τίς εκλογές, στην μή συμμετοχή στον εθελοντισμό, σέ μικρότερο αριθμό στενών φίλων, χαμηλότερο βαθμό ευτυχίας καί αντίληψης ποιότητας ζωής καί περισσότερη παρακολούθηση τηλεόρασης."

Μάλιστα, τά ευρήματα του καθηγητή Putnam είναι δύσκολο νά άντικρουσθούν καθώς ό ίδιος καί οί συνεργάτες του, προκειμένου νά απομονώσουν καί νά εντοπίσουν τις συνέπειες της έθνοτικής διαφορετικότητας έλαβαν υπ' όψιν τους εναν ευρύ κατάλογο άλλων παραγόντων, όπως ή ανισότητα, ή φτώχεια, ή εκπαίδευση καί ή οικιστική κινητικότητα.

Κατά τόν Putnam καί τους συνεργάτες του, ή διαφορετικότητα προκαλεί ανομία καί κοινωνική απομόνωση επηρεάζοντας γυναίκες καί άνδρες στον ίδιο βαθμό, επηρεάζοντας εξίσου ανθρώπους κάθε ηλικίας, επηρεάζοντας τους συντηρητικούς σε μεγαλύτερο βαθμό άπ' οτι τους πολιτικά φιλελευθέρους (αλλά καί οι τελευταίοι επηρεάζονται και αυτοί σέ σημαντικό βαθμό), επηρεάζοντας τους λευκούς πολυ περισσότερο απ' ότι τους μη λευκούς (αλλά οι αρνητικές επιπτώσεις της διαφορετικότητας είναι ορατές επίσης στους μη λευκούς).

Τά ευρήματα καί τά συμπεράσματα των μελετών του Putnam συμφωνούν με τά αντίστοιχα συμπεράσματα μελετών γιά τόν Καναδά. Όπως τονίζουν οι Reitz καί Banerjee του Πανεπιστημίου του Τορόντο «η έθνοφυλετική διαφορετικότητα μπορεί νά επηρεάσει δυσμενώς τήν συνεκτικότητα μίας κοινωνίας με δυό τρόπους. Όταν ή διαφορετικότητα οδηγεί στην ανισότητα, μπορεί να υπονομεύσει τήν αίσθηση της δικαιοσύνης καί του άνήκειν μεταξύ ατόμων καί ομάδων. Ή φυλετική διαφορετικότητα μπορεί επίσης νά αποδυναμώσει τό αίσθημα περί κοινότητας, των δεσμεύσεων καί των κοινωνικών σχέσεων μεταξύ ατόμων καί ομάδων, επηρεάζοντας με αυτόν τόν τρόπο την ικανότητα τους νά συνεργασθούν γιά την επίτευξη κοινών στόχων. Κάθε διάσταση είναι σημαντική από μόνη της, καί μπορούν νά έχουν μία συνδυασμένη επίπτωση στην κοινωνική συνοχή». Μάλιστα, όπως τονίζουν οί Reitz καί Banerjee «τά στοιχεία δείχνουν οτι η οικονομική ενσωμάτωση δεν εγγυάται την κοινωνική ενσωμάτωση, παρ' όλο πού μπορεί νά συνεισφέρει σέ αυτήν».

Επομένως, είναι εντελώς αντίθετη της πραγματικότητας ή άποψη του υπουργού Εσωτερικών Προκοπή Παυλόπουλου ότι «ή πολιτισμική διαφορετικότητα... συνιστά καί παράγοντα πολιτισμικής καί κοινωνικής προόδου... Άλλα καί, περαιτέρω, ή ενίσχυση τής διαφορετικότητας, όχι μόνο δέν πλήττει, άλλα, αντίθετα, ενισχύει καί θέτει υγιείς βάσεις γιά τήν κοινωνική συνοχή, δεδομένου ότι προωθεί τήν ομαλή ένταξη τών πληθυσμιακών ομάδων με ιδιαιτερότητες στην κοινωνία, συμβάλλοντας, έτσι, στην τόνωση του κοινωνικού ιστού».

«Ή μεγαλύτερη αδυναμία ενός ηγέτη μπορεί νά εκφραστεί με δύο λέξεις: ευσεβείς πόθοι». Καί δυστυχώς αυτοί οι ευσεβείς πόθοι αποτελούν υποκατάστατο πολιτικής τόσο γιά την ελληνική όσο καί γιά τήν ευρωπαϊκή πολιτική, ακαδημαϊκή καί δημοσιογραφική ελίτ, παρά τό γεγονός ότι δεν επιβεβαιώνονται από τά γεγονότα. Τό αντίθετο μάλιστα.

Ή μελέτη του Laszlo Thomay ............ > http://antipliroforisi.blogspot.gr/2012/05/blog-post_18.html