Spiritual-Walkers
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
Εικονοθήκη


Ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ «ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ» Empty
Σύνδεση

Έχω ξεχάσει τον κωδικό μου

Αναζήτηση
 
 

Αποτελέσματα Αναζήτησης
 


Rechercher Σύνθετη Αναζήτηση

Παρόντες χρήστες
1 χρήστης είναι συνδεδεμένος αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 1 επισκέπτης :: 1 μηχανή αναζήτησης

Κανένας

Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 51, στις Παρ Μαρ 14, 2014 4:32 am

Ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ «ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ»

Πήγαινε κάτω

Ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ «ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ» Empty Ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ «ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ»

Δημοσίευση  nestor Κυρ Δεκ 09, 2012 11:48 am

http://epirus-tv-news.blogspot.gr/2012/12/blog-post_1790.html

Ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ «ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ»

Περίληψη από άρθρο του Σταύρου Καρκαλέτση* στο Hellenic Nexus (Νοέμ. ’12) ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ανδρέας Γαλάνης
Ο Σταύρος Καρκαλέτοης είναι ιστορικός και πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διε8νών Αναλύσεων


Αυτό που βιώνουμε σήμερα, πλανητικά αλλά και με δραματική ένταση στην πατρίδα μας, δεν είναι παρά το επώδυνο τέλος μιας εποχής και «η βαθιά νύχτα» πριν το ξημέρωμα μιας άλλης, νέας ιστορικής περιόδου. Σήμερα βρισκόμαστε στον επίλογο της παγκόσμιας «τάξης» που ίσχυε από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πλάι στις νέες απειλές, επιβιώνει το παλιό διπολικό συγκρουσιακό σχήμα ΗΠΑ και Ρωσίας, εξελισσόμενο σε μια τριγωνική εξίσωση, υπό τη δεσποτεία του νέου θεού, της πανθρησκείας που ωθούμαστε να αποκαλούμε «αγορές».

Στον μετα-ψυχροπολεμικό κόσμο, τα σύνορα δεν είναι πια τόσο ευδιάκριτα. Ο κόσμος δεν διαχωρίζεται τώρα με βάση την πολιτική ιδεολογία και συγκρότηση του κάθε έθνους-κράτους ή και υπερεθνικών οργανισμών, όπως το ΝΑΤΟ ή η ΕΕ. Τα πλέον βαθιά, τα πλέον δυσκολοδιάβατα σύνορα, είναι τα πολιτισμικά και τα θρησκευτικά. Ειδικότερα η Ελλάδα του 2012 έχει μεταβληθεί σε ένα πελώριο πείραμα υποταγής, όπου τόπος και άνθρωποι πρέπει να αποχρωματιστούν και να χά­σουν την ιδιοπροσωπία τους.

Η ΜΕΤΑ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΑΣΗ: Το μπλοκ «αγορών» (ΗΠΑ, Αγγλία, Ολλανδία, τα σκανδιναβικά κράτη και οι λοιπές «ανοιχτές κοινωνίες» (έτσι αυτοπροσδιορίζονται) έχουν επιλέξει την «ομογενοποίηση» δια της απεθνοποίησης. Είναι κράτη που σταδιακά παύουν να είναι εθνικά μέσω του κάθε είδους αποχρωματισμοΰ: εθνικού, θρησκευτικού, πολιτιστικού.

Βρίσκονται σε μετα-χριστιανική φάση όπου η χριστιανική πίστη μπορεί να εξευτελίζεται από συμπλεγματικούς «καλλιτέχνες», στο όνομα της ελευθερίας. Γενικεύεται η βεβήλωση των ιερών ναών κάθε θρησκείας και ειδικά της Ορθοδοξίας. 0 θεσμός του γάμου μπορεί να γελοιοποιείται μέσα από τη θεσμοποίηση γάμων ομοφυλοφίλων. Η οικογένεια είναι «ντε μοντέ», όπως και η πολυτεκνία. Η παράδοση στιγματίζεται ως «αναχρονισμός», η διάλυση των εθνικών κοινωνιών ποθητός «πολυπολιτισμός».


Η ΝΕΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΑΣΗ: Στην αντίπερα όχθη, του μπλοκ των «αγορών» αναπτύσσεται μια νεο-χριστιανική τάση που συνίσταται στην αναβίωση της Ορθοδοξίας (ή και του Καθολικισμού σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες ο χριστιανισμός έχει ρίζες - π.χ. στην Ιταλία). Ναυαρχίδα του νεο-ορθόδοξου μπλοκ η Ρωσία του Βλάντιμιρ Πούτιν όπου η επιστροφή στην Ορθοδοξία και στο εθνικό κράτος γίνονται όπλα στην πολιτική πορεία της κυβέρνησης και στο μέλλον της χώρας.

ΤΟ ΙΣΛΑΜ: Ο τρίτος πόλος στη σύγκρουση των θρησκειών είναι το σουνιτικό-τζιχαντιοτικό Ισλάμ, που με όπλα το Κοράνι και τη Σαρία, είναι σε επιθετική φάση τα τελευταία χρόνια με δογματικό φανατισμό για τη δική του ορθότητα.

Υπάρχουν έντονες αντιφάσεις μέσα στους κόλπους του Ισλάμ: Από τη μια, υπάρχει ένα δυτικόδουλο σουνιτικό μπλοκ (Σαουδική Αραβία, Κατάρ, εμιράτα του Κόλπου, ως ένα σημείο και η Τουρκία), το οποίο ακολουθεί το αμερικα­νικό πρόσταγμα. όπως καταδεικνύεται και από τον ρόλο των κρατών αυτών στη Συρία. Και από την άλλη, το σιϊτικό, πιο μετριοπαθές Ισλάμ, που ανέχεται ως ένα σημείο το διαφορετικό και βρίσκεται τώρα στην άμυνα. (Διότι η εμπροσθοφυλακή του μετα-χριστιανικού κόσμου, οι ΗΠΑ, αναζητούν στο σουνιτικό στρατόπεδο ένα ανύπαρκτο «μετριοπαθές» Ισλάμ και πρόθυμους συμμάχους...).

Ο θρησκευτικός προσανατολισμός που παίρνει κάθε κράτος στο παγκόσμιο χωριό προσδιορίζει εν πολλοίς και τη θέση του στην παγκόσμια σκηνή. Καθορίζει τους εχθρούς και τους φίλους. Κατ' εξοχήν παράδειγμα, κατά το οποίο συγκρούστηκαν οι προαναφερθέντες τρεις κόσμοι, η ματωμένη Γιουγκοσλαβία της δεκαετίας του 1990. Η μετα-χριστινιακή Δύση υποστήριξε τους ρωμαιοκαθολικούς Κροάτες, η νέο-ορθόδοξη Ρωσία τους Σέρβους ομόδοξους και οι ισλαμικές χώρες (και από κοντά η νέο-οθωμανική Τουρκία) τους Βόσνιους μουσουλμάνους.


Υπάρχει, λοιπόν, μια σε εξέλιξη σύγκρουση πολιτισμών και θρησκειών. Ο μέγας κίνδυνος δεν είναι από το τζιχαντιστικό Ισλάμ αλλά από την ιδιότυπη συμμαχία του με την ανάλγητη «διεθνή των αγορών»: Σαουδάραβες σουνίτες πετρελαιάρχες, οι επιφανέστεροι δυτικάρχες των αγορών (όπως ο πολύς Σόρος) και τα καρχαριοειδή της Wall Street χτυπούν από κοινού και ανελέητα αυτό που μάθαμε να καλούμε «εθνικό κράτος».

Το εθνικό κράτος έχει συνοχή, η οποία απαγορεύει την επέλαση των αγορών. Το εθνικό κράτος έχει δίκαιο, που δυσκολεύει το πισωγύρισμα σε εργασιακό μεσαίωνα. Το εθνικό κράτος έχει ομοιογένεια, που προστατεύει τον εαυτό του από τη μετάπτωση σε πολυπολιτισμικό τσίρκο και σε ανθρωπολογικό πάρκο.

Γι’ αυτό η «διεθνής των αγορών» χτυπά ανελέητα το εθνικό κράτος - και δει το ορθόδοξο. Γι' αυτό οι «επαναστάτες» της απεθνοποίηοης χτυπιούνται υπέρ των λαθρομεταναστών. Γιατί αυτοί οι φουκαράδες που συνωθούνται στον Έβρο είναι το ιδανικό όχημα για να ξηλωθούν κοινωνίες όπως η ελληνική. Έτσι, οι νεοταξίτες εντολοδότες χτίζουν μια νέα, αταξική, ασπόνδυλη εργατική τάξη που δεν αντιδρά και δέχεται να εργάζεται για 20 ευρώ μεροκάματο. Έτσι διέλυσαν την ελληνική εργατική τάξη - και οι τελευταίοι που το πήραν χαμπάρι ήταν οι Ελληνες αριστεροί, όσο τους επέτρεψαν οι πολυπολιτισμικές τους παρωπίδες.

Με το Δουβλίνο 2, οι μετα-χριστιανικοί μεταπράτες των Βρυξελλών γεμίζουν την Ελλάδα με πεινασμένους σουνίτες μουσουλμάνους, ώστε να σπάσουν την ομοιογένεια της χώρας, πριν αυτή προλάβει να επιστρέψει στο ασφαλές καταφύγιο της Ορθοδοξίας, του εθνικού και κοινωνικού κράτους. Η ίδια ανίερη συμμαχία συμβαίνει στην ελληνική Θράκη όπου, υπό τη «διακριτική παρακολούθηση» του αμερικανικού Προξενείου Θεσσαλονίκης, οι σκληροπυρηνικοί της μουσουλμανικής μειονότητας εργάζονται νυχθημερόν για την απόσπαση της περιοχής από την Ελλάδα. Το ίδιο και στην τουρκοκατεχόμενη βόρεια Κύπρο, που εξισλαμίζεται με σαουδαραβικά χρήματα και εκτουρκίζεται με τα αμερικανικά όπλα του «Αττίλα».

Η μνημονιακή Ελλάδα του 2012, και από κοντά και η Κύπρος, σε λίγα χρόνια θα είναι χώρος, όχι χώρα. θα είναι πληθυσμός, όχι έθνος. Θα έχουν καταναλωτές, όχι πολίτες. Οι κάτοικοι του «χώρου» δεν θα χωρίζονται πλέον σε δεξιούς και αριστερούς, αλλά σε Έλληνες() και λάθρο-, σε ορθοδόξους και μουσουλμάνους. Και στα μάτια των τελευταίων, θα υπάρχουν μόνο πι­στοί και άπιστοι. Δίχως αύριο για τους δεύτερους...

Στον 21ο αιώνα, οι θρησκείες προορίζονται από τα παγκόσμια αφεντικά και τις γνωστές πέντε ή έξι οικογένειες που κυβερνούν τον πλανήτη, να λειτουργούν ως υποστυλώματα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, ως άνευρες παρηγορητικές προεκτάσεις των «αγορών». Εδώ, η Ορθοδοξία, τους δημιουργεί πρόβλημα. Δεν είναι η ίδια μια παρηγορητική Θρησκευτική εκδοχή, αλλά έχει επιτελέσει στο παρελθόν, μέσα από μία δια πυρός και σιδήρου πορεία, ρόλους ενεργούς, διεκδικητικούς, ακόμη και εθνοαπελευθερωτικούς. Εθναρχούσα ήταν η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα του '21 και στην Κύπρο της ΕΟΚΑ. Γι’ αυτό στην Ελλάδα διαμορφώνεται τώρα μια αντίσταση απέναντι και στην ισλαμοποίηση. Σταματήστε σε ένα περίπτερο: Στη δεκαετία του 70, θα ήταν γεμάτο αναρχικά περιοδικά και μαρξιστικές εφημερίδες. Σήμερα υπάρχουν παντού έντυπα για την άμυνα, την πατρίδα, την Ορθοδοξία. Η μάχη των Ιδεών μαίνεται, την ώρα που το αθηναϊκό ψευδοκράτος της «Γενιάς του Πολυτεχνείου» καταρρέει.

Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ήταν οι αποικιοκράτες του χθες. Είναι οι μετα-χριστιανοί του σήμερα που διεξάγουν κατακτητικούς πολέμους στον μουσουλμανικό κόσμο (Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, τώρα η Συρία, αύριο το Ιράν). Αλλά και το Ισλάμ διεξάγει τη δική του κατακτητικο-δημογραφική και πολιτισμική εισβολή στην Ευρώπη. Γιατί να πληρώσουν τον λογαριασμό Ελλάδα και Κύπρος, ως αποθήκες ψυχών και μνημονιακά πειραματόζωα;


Τι μπορούμε να περιμένουμε σε ένα αύριο; Το Ισλάμ δεν αλλάζει. Θέλει την επέκταση, ακόμη και βίαια, γιατί αυτό είναι μέσα στην κο­σμοαντίληψη που το διέπει. Ούτε το μετα-χριστιανικό κομμάτι της Δύσης θα αλλάξει, από την ώρα που οι πολιτικές της ελίτ προσκύνησαν τη «διεθνή των αγορών». Εμείς όμως, εδώ, «στες άκρες των ακρών», αντιμετωπίζουμε τον πιο μεγάλο κίνδυνο. Ο δρόμος που οδηγεί ξανά στη χαμένη μας αξιοπρέπεια περ­νά μέσα από τις διαχρονικές σταθερές της πολιτισμικής μας παράδοσης - στην προκειμένη περίπτωση: του Ορθόδοξου Χρι­στιανισμού και του εθνικού κράτους. Όχι μιας στείρας Ορθό­δοξης «προγονολατρείας» ή τυπολατρείας, αλλά μιας νέο-Ορθοδοξίας που θα ενισχύσει το διπλωματικό και πολιτικό οπλο­στάσιο της χώρας. Που θα εμπνεύσει τις παγωμένες ψυχές και τις θολωμένες συνειδήσεις.

http://epirus-tv-news.blogspot.gr/2012/12/blog-post_1790.html
nestor
nestor

Αριθμός μηνυμάτων : 97
Ημερομηνία εγγραφής : 18/01/2011
Τόπος : www.euart.gr

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή


 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης