Spiritual-Walkers
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
Εικονοθήκη


Νίκος Ρωμανός Empty
Σύνδεση

Έχω ξεχάσει τον κωδικό μου

Αναζήτηση
 
 

Αποτελέσματα Αναζήτησης
 


Rechercher Σύνθετη Αναζήτηση

Παρόντες χρήστες
1 χρήστης είναι συνδεδεμένος αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 1 επισκέπτης

Κανένας

Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 51, στις Παρ Μαρ 14, 2014 4:32 am

Νίκος Ρωμανός

3 απαντήσεις

Πήγαινε κάτω

Νίκος Ρωμανός Empty Νίκος Ρωμανός

Δημοσίευση  Φρυκτωρός Κυρ Δεκ 07, 2014 6:34 am

Νόμιζα ότι με αποστόμωσε (μάλλον με καθήλωσε σε ζαλάδα και σύγχυση του νου) ο περίφημος "πιτσιρίκος" της (ελαφράς) δημοσιογραφίας με το άρθρο του για τον κατάδικο Νίκο Ρωμανό, που κάνει απεργία πείνας και προκάλεσε τόση φασαρία γύρω από το όνομά του.

Ο "πιτσιρίκος" με επιγραφή στο άρθρο του "ελευθερία ή θάνατος" ούτε λιγο ούτε πολύ βάζει τον γνωστό και μη εξεραιτέο αλητάκο που δοκίμασε να γίνει και ληστής, τον βάζει πλάϊ στον Κολοκοτρώνη και στους αγωνιστές της Εθνεγερσίας του 1821!!
πάρτε μια ντραμαμίνη και διαβάστε: http://pitsirikos.net/2014/12/%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%AE-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82/

Ευτυχώς σκόνταψα σε μια ανάρτηση στο Face Book, που την βρήκα όχι μόνο σαφέστατη και αποστομωτική στον "πιτσιρίκο", που πάει να το παίξει ινστρούχτορας (και Τσατσόπουλος), αλλά και εξαιρετικά πρωτότυπη, θα έλεγα και άψογα φιλοσοφημένη, ακόμη και λογοτεχνική. Σας την παραθέτω.


"Έχω πολύ προβληματιστεί με την ηθική του ζητήματος της υποχρεωτικής σίτισης.
Δεν θα ασχοληθώ με την περίπτωση του καταδικασμένου ένοπλου ληστή Νίκου Ρωμανού και του διεστραμμένου μυαλού του -μην πω και ψυχισμού του, που είναι ακόμα ευρύτερο- αλλά με απασχολεί το θέμα "εξαναγκασμού" ηθικά και φιλοσοφικά.
Είναι δυνατόν να είναι ελεγχόμενο το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση; Κι αν ναι, με ποια κριτήρια, σε ποιες συνθήκες και από ποιούς. Και είναι τελείως διαφορετικό πράγμα όταν μιλάμε για ελεύθερο πολίτη ή για κρατούμενο που εκτίει ποινή, κι αν ναι (ναι κατά τη γνώμη μου) πόσο διαφορετικό;

Έχουμε να κάνουμε με έννοιες όπως η ελευθερία.. κι η ελευθερία είναι τόσο εξωτερική, όσο και εσωτερική. Είναι σωματική αλλά είναι και ψυχική.

Όταν ζεις σε οργανωμένη κοινωνία, με σαφείς νόμους και τους παραβαίνεις, γνωρίζεις από πριν ότι αν συλληφθείς υπάρχουν συνέπειες. Η χαρακτηριστικότερη και βαρύτερη (όπου δεν υπάρχει θανατική ποινή) είναι η στέρηση της προσωπικής σου ελευθερίας, η οποία δεν περιορίζεται μόνο σε μια εξωτερική μορφή, αλλά έχει και ποικίλες αποχρώσεις που αποκλίνουν προς τον ψυχισμό, έτσι κι αλλιώς.

Όταν υπάρχει δωμάτιο "απομόνωσης" δεν υφίστασαι μόνο έναν εξωτερικό εγκλεισμό, αλλά και έναν αποκλεισμό που έχει σκοπό να ταρακουνήσει εξίσου και τη διανοητική και ψυχική κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι, προκαλώντας πλήθος ερωτημάτων.. ένα ταξιδάκι στη φυλακή, πόσο σοβαρά πρέπει να το έχεις ζυγίσει από πριν; κι όσο αστείο κι αν ακούγεται το ερώτημα, θεωρώ ότι οι παρανομούντες (πλην των εν βρασμώ ψυχής που δεν έχουν προσχεδιάσει το έγκλημα) δεν κινούνται με την προοπτική ότι θα φτάσουν να συλληφθούν. Ωστόσο, η συνειδητοποίηση αυτών των στερήσεων θα έπρεπε να τους κάνει να ζυγίζουν σοβαρότερα την κατάσταση.

Μιλούμε για ανθρώπινα δικαιώματα των φυλακισμένων και σαφώς αυτό είναι δεδομένο.

Ωστόσο η φυλακή δεν είναι μέρος αναψυχής και ο σωφρονισμός δεν περιλαμβάνει μόνο εκπαίδευση και "ντάντεμα" κατά τον εγκλεισμό. Περιλαμβάνει στερήσεις και ενίοτε, αναλόγως της σοβαρότητος του εγκλήματος, σκληρές στερήσεις.

Φτάνοντας στο προκείμενο.. η στέρηση της αυτοδιάθεσης της ζωής σου μπορεί να είναι μία από αυτές; Μπορεί η πολιτεία, όσο βρίσκεσαι στη δικαιοδοσία της, να σου αποστερήσει το ύστατο δικαίωμα να ζήσεις ή να πεθάνεις κατά βούληση; Σε γενικές γραμμές φαίνεται πως μπορεί.. από τη μία η θανατική ποινή, από την άλλη η απόλυτη απομάκρυνση αντικειμένων που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή σου (πόσο μάλλον τη ζωή των άλλων) έως και τα κορδόνια των παπουτσιών, φαίνεται πως η ανθρωπότητα τείνει να θεωρεί πως ο κατάδικος δεν έχει απόλυτο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, και αυτό κατ' εμέ είναι η ύψιστη μορφή ελέγχου και αποστερήσεως που μπορεί να σου συμβεί.

Κι αυτό είναι που θα πρεπε να σκέφτεται ο καθένας προτού επιλέξει να διαχωριστεί από το κοινωνικό σύνολο με εγκληματικό τρόπο. Μπορεί να προστατέψει τη ζωή σου ακόμη κι αν εσύ δεν το επιθυμείς.. για x λόγους, μπορεί εξίσου και να την θέσει σε τέλος, αν κρίνει ότι αυτός είναι ο τρόπος να δείξει πόσο απαράδεκτη υπήρξε η συμπεριφορά σου.
Με δυο λόγια: της ανήκεις. Όταν είσαι κατάδικος ανήκεις στην πολιτεία. Κι αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις καμία δυνατότητα πλέον και να την εκβιάσεις.. ούτε καν με τη ζωή σου.

Συγκεκριμένα, με την απεργία πείνας το θέμα μεγιστοποιείται. Πρόκειται για μια συμπεριφορά που δεν βλάπτει κανέναν άλλον εκτός από σενα και συμβαίνει σταδιακά.. (που σημαίνει ότι υπάρχει χρόνος και τρόπος η παρέμβαση να είναι καθοριστική) μια μορφή διαμαρτυρίας που συμβαίνει για έναν απλό και μόνο λόγο.. περιμένοντας απάντηση.. περιμένοντας το "Σύστημα" να δείξει υποταγή στο δικό σου θέλημα.. είτε πρόκειται για δικαιοσύνη είτε για αλλοφροσύνη..

Ωστόσο το ερώτημα ποτέ δε σβήνει: Υπάρχουν γραμμές; Πού αρχίζει και πού τελειώνει ο ολοκληρωτισμός; Μπορεί η πολιτεία να σου παρέχει το δικαίωμα να την εκβιάζεις;
Μπορεί η πολιτεία να έχει γενικούς νόμους ή χρειάζεται κάθε περίπτωση να εξετάζεται αυτόνομα και ξεχωριστά;

Κι αν τολμήσουμε να το επεκτείνουμε, πέραν των καταδικασμένων.. οι απεργοί πείνας εκτός φυλακής, οι ελεύθεροι πολίτες.. η ευθανασία, η νευρική ανορεξία ακόμα, οι εξαρτήσεις όπως τα ναρκωτικά, που μπορούν να σε σκοτώσουν κάθε ώρα και στιγμή;
Ακόμα και η ελεύθερη επιλογή στην αυτοκτονία.. Πού αρχίζει και πού τελειώνει (τελειώνει; ) το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση; Είναι όλα θέμα ψυχολογικής αξιολόγησης; Και η διαμαρτυρία, ο εκβιασμός, ο πόνος, η αρρώστια, η ελπίδα και η απελπισία.. που είναι υποκειμενικά πώς μπορούν να χωρέσουν μέσα σε απαντήσεις;
Κάτι τέτοιες ώρες θα ήθελα ακόμα να δίδασκα, γιατί θα με ενδιέφερε να ακούσω τους προβληματισμούς και τις απόψεις της φρέσκιας γενιάς.. αυτής που αναπτύσσεται σήμερα, μέσα στην κρίση, και μεγαλώνει και θα αναγκαστεί να απαντήσει σε τέτοια ερωτήματα αύριο.. θα ήθελα να ξέρω τι σκέφτεται το μυαλό τους και πώς, πού, κατευθύνεται η κρίση τους.. και κυρίως γιατί.. θα ήθελα να ακούσω το γιατί τους..
Τι σημαίνει η ζωή γι' αυτούς και τι σημαίνει η ελευθερία και πώς αξιολογούν το καθένα.."


Και στη συνέχεια:

"Ειμαστε τοσο απελπισμενοι σε αυτη τη χωρα, που η αναγκη μας για ηρωες μάς οδηγει σε παροξυσμους και ηλιθιοτητες.

Ωστοσο, δεν πρεπει να ξεχναμε πως οι ηρωες κρινονται κατοπιν εορτης.. μετα το τελος του βιου τους και την ολοκληρωση της πολιτειας τους. Ναι τοσο αργα... πολυ αργα γι αυτους δυστυχως.. Γι αυτο δεν ειναι πολλοι, γι αυτο δεν εμφανιζονται συχνα και γι αυτο τους εχουμε αναγκη. Αποτελουν τις ανθρωποθυσιες που ζητα ο κοσμος για να παρει καινουργια στροφη. Γιατι οι ηρωες τα δινουν ολα. Παλευουν με ο, τι εχουν κι οταν δεν εχουν αλλο καταθετουν και τον αερα που αναπνεουν. Και τοτε δε μας εχουν αναγκη. Μας εχουν -συγγνωμη που θα το πω- εμας και τις μυξιαρικες μικρες ζωες μας, χεσμενους.

Η περιπτωση του Ν.Ρωμανου εχει προκαλεσει ενα συνοθυλευμα συζητησεων και εχει προκαλεσει διαφορα ερωτηματα ποικιλης υλης, ακρως ενδιαφεροντα. Η ταση ομως να ηρωποιηθει ενας στυγνος και αμετανοητος ληστης και εκβιαστης ειναι πραγματικα ανησυχητικη, για το ποσο εχουν φτηνηνει μεσα μας οι ηρωες και ποσο απελπισμενοι και λιγοι ειμαστε πια. Κι ειμαστε ετσι γιατι μας μαθανε να φοβομαστε τον θανατο, θεωρωντας τον την πυλη της ανυπαρξιας.

Προσωπικα εικαζω -και μονο αυτο μπορω να κανω- οτι ο Ρωμανος δεν φοβαται το θανατο κι αυτο ειναι ενα αξιολογο στοιχειο πανω του. Μολονοτι φανταζομαι πως στην ηλικια του (και λογω του εμφανως διαταραγμενου ψυχισμου του) δεν ειναι και απολυτα συνειδητο. Απλα δεν εχει και πολλα να χασει πια.
Αλλα δυστυχως ο εκβιασμος του αποκαλυπτει πως ο νεος αυτος δεν ειναι διατεθειμενος να πεθανει για τις ιδεες του, αλλα για το προσωπικο του θελημα.

Θα ειχε τον αμεριστο θαυμασμο και σεβασμο μου αν η απεργια πεινας του δεν ειχε αντικειμενο διαπργματευσης. Αν ηταν απλως (απλως; ) μια βροντερη διαμαρτυρια απεναντι στο καθεστως που ασθανεται οτι τον πνιγει, αν ηταν ενας ηρωικος, μοναχικος δρομος προς τον θανατο.. σαν αυτα τα αλλοκοτα που μοιαζουν χωρις νοημα.. αυτα που τα συναισθανεται μονο μια ηρωϊκη ψυχη, διατεθειμενη να αφησει παρακαταθηκη την προσωπικη της θυσια, χωρις να την ανταλλασσει με ΤΙΠΟΤΑ.

Σημερα, ειναι αστειο και οδυνηρο να συμβιβαζουμε στη συνειδηση και την ψυχη μας την εννοια του ηρωα στη σκια ενος εκβιαστη.

Καποιου που ερχεται να διαπραγμευτει το ονομα μιας νομιμοτητας που δεδηλωμενα και αμεανοητα εχει απορριψει και συνεχιζει να φτυνει καταμουτρα.

Ε, οχι. Δε θα κανω τη χαρη στα καθε λογης ανθρωπακια να ακουω τη σαβουρα τους με κλειστο το στομα.

Οι ηρωες πρεπει πρωτα να πεθαινουν.
Μονο οταν ειναι πολυ αργα γι αυτους, υπαρχει ακομα ελπιδα για μας".

Φρυκτωρός

Αριθμός μηνυμάτων : 27
Ημερομηνία εγγραφής : 28/01/2011

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Νίκος Ρωμανός Empty πίσω από το παιδί, οι ρίζες του..

Δημοσίευση  Π.Βλαχάκης Κυρ Δεκ 07, 2014 8:40 am

Μην ξεχνάμε ότι
-Ο παπούς του νεαρού, Αθανάσιος Νάσιουζικ, τη δεκαετία του '80 καταδικάσθηκε διότι σκότωσε με 90 !!! χτυπήματα με σφυρί ένα συνάδελφό του λογοτέχνη..
-Η μάνα του Παυλίνα πάντα δήλωνε οτι καμάρωνε για τον πατέρα όσο και για το γιό της..

Τί να πρωτοθαυμάσει κανείς.
Ήρωες της εποχής μας!  Που προτίθενται να αλλάξουν το σάπιο κατεστημένο και να αναμορφώσουν την Κοινωνία!..
Μπράβο "πιτσιρίκο". Πες κι άλλα, για να χαλάσει ολότελα το μυαλό μας. Προπαντός για να βγούνε κι άλλα τέτοια λουλούδια, που θα "αναμορφώσουν" την κοινωνία μας..

Διαβάστε:
http://www.tlife.gr/Article/news-paulina-nasioutzik-nikos-rwmanos/0-70-70913.html
http://www.tlife.gr/Article/news-nasioutzik/0-9-42482.html

Π.Βλαχάκης

Αριθμός μηνυμάτων : 406
Ημερομηνία εγγραφής : 18/01/2011

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Νίκος Ρωμανός Empty μάνα και λογοτέχνης..

Δημοσίευση  elena Δευ Δεκ 08, 2014 3:32 am

Συνέντευξη-ντοκουμέντο της Παυλίνας Νάσιουτζικ: «ΚΑΨΤΕ, ΣΠΑΣΤΕ, ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕ»
Αυτό είναι κουλτούρα….
Αυτή την … κουλτούρα είχε ο πατέρας της Αθανάσιος Νάσιουτζικ, που δολοφόνησε έναν άνθρωπο….. αυτή μεταλαμπαδευσε στην κόρη του… κι αυτή με τη σειρά της την μετέφερε στον γιό της Νίκο Ρωμανό!
Κατάλαβες τώρα, «ευαίσθητε υποστηρικτή» του Νίκου Ρωμανού, ότι μιλάμε για μια… «οικογένεια» γονιδιακής παράνοιας;;;;
Αυτή η…. «μάνα», θα έπρεπε να ήταν ήδη στη φυλακή…
Πόπη Σουφλή
Αποκαλύπτει το πολιτικό, κοινωνικό και ανθρωπιστικό της όραμα…
Δημοσιογράφος: Ποιο σύνθημα σας άρεσε περισσότερο από την εξέγερση των πιτσιρικάδων, των νέων;
Μητέρα Ρωμανού: Εεεε… Το «ΚΑΨΤΕ, ΣΠΑΣΤΕ, ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕ».
Δημ: Τί κρατάτε από τα τρία ρήματα; Το «ΚΑΨΤΕ», το «ΣΠΑΣΤΕ» ή το «ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕ»;
Μητέρα Ρωμανού: Το «ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕ» γιατί πιστεύω ότι άθελά τους συνέλαβαν το πνεύμα της εποχής που ‘ναι το πνεύμα της διασκέδασης μέχρι θανάτου…
Δημ: Μέχρι θανάτου;
Μητέρα Ρωμανού: Ναι, διασκέδαση μέχρι ΘΑΝΑΤΟΥ.
Δείτε το video μετά το 6’.
https://www.youtube.com/watch?v=A2dQ6xPb8DU

elena

Αριθμός μηνυμάτων : 18
Ημερομηνία εγγραφής : 28/01/2011

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή


 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης