Recent PostsΣύνδεση
Αναζήτηση
Παρόντες χρήστες
1 χρήστης είναι συνδεδεμένος αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 1 επισκέπτης Κανένας
Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 51, στις Παρ Μαρ 14, 2014 4:32 am
Αντιξοότητες στη ζωή
4 απαντήσεις
Σελίδα 1 από 1
Αντιξοότητες στη ζωή
Admin Τρι Ιαν 11, 2011 9:44 am
Η αληθινή αρετή μοιάζει με τον χαρταετό.
Οι ενάντιοι άνεμοι τη σηκώνουν ψηλά!..
Οι ενάντιοι άνεμοι τη σηκώνουν ψηλά!..
Admin- Admin
- Αριθμός μηνυμάτων : 55
Ημερομηνία εγγραφής : 07/01/2011 -
Απ: Αντιξοότητες στη ζωή
lisaki Τρι Ιαν 11, 2011 9:55 pm
"Πάντα ψηλά κι όλο ψηλότερα" λοιπόν..... 
συγγνώμη, έχω κι άλλο:
"Όταν αλύπητη βαριά ξεσπάει η ανάγκη και προστάζει
ανάξιος είναι όποιος διστάζει" (Δ.Σολωμός)
συγγνώμη, έχω κι άλλο:
"Όταν αλύπητη βαριά ξεσπάει η ανάγκη και προστάζει
ανάξιος είναι όποιος διστάζει" (Δ.Σολωμός)
lisaki- Αριθμός μηνυμάτων : 15
Ημερομηνία εγγραφής : 11/01/2011
Απ: Αντιξοότητες στη ζωή
gkagial Κυρ Φεβ 13, 2011 10:15 am
Mου συνέβη το εξής γεγονός που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Βγαίνοντας από ένα Ιατρείο νευρολόγου με σταματά ένας ηλικιωμένος κύριος για να με ρωτήσει τις ώρες λειτουργίας του ιατρείου.
Από την κουβέντα μας προέκυψε οτι ο ενενηντάχρονος φρόντιζε εδώ και δεκα χρόνια τον πενηντάχρονο γιο του που ήταν κατάκοιτος από εγκεφαλικό, καθώς και την γυναίκα του που είχε άνοια και δεν είχε επαφή με την πραγματικότητα.
Η αγωνία του λοιπόν ήταν μην τυχόν και πάθαινε τίποτα ο ίδιος (είχε κάποια συγκοπτικά επεισόδια) και τι θα απογίνονταν η οικογένειά του.
μετά απο αυτή τη συνάντηση δεν μπορούσα να μην αναρωτηθώ για τη δική μου ζωή και κίνητρα.
Από τις απαντήσεις που έδωσα στον εαυτό μου θα μπορούσα να με χαρακτηρίσω "εγωιστή και ράθυμο"!
...αλλά έχω και έναν εγωισμό που δεν μου επιτρέπει...
Βγαίνοντας από ένα Ιατρείο νευρολόγου με σταματά ένας ηλικιωμένος κύριος για να με ρωτήσει τις ώρες λειτουργίας του ιατρείου.
Από την κουβέντα μας προέκυψε οτι ο ενενηντάχρονος φρόντιζε εδώ και δεκα χρόνια τον πενηντάχρονο γιο του που ήταν κατάκοιτος από εγκεφαλικό, καθώς και την γυναίκα του που είχε άνοια και δεν είχε επαφή με την πραγματικότητα.
Η αγωνία του λοιπόν ήταν μην τυχόν και πάθαινε τίποτα ο ίδιος (είχε κάποια συγκοπτικά επεισόδια) και τι θα απογίνονταν η οικογένειά του.
μετά απο αυτή τη συνάντηση δεν μπορούσα να μην αναρωτηθώ για τη δική μου ζωή και κίνητρα.
Από τις απαντήσεις που έδωσα στον εαυτό μου θα μπορούσα να με χαρακτηρίσω "εγωιστή και ράθυμο"!
...αλλά έχω και έναν εγωισμό που δεν μου επιτρέπει...
gkagial- Αριθμός μηνυμάτων : 1
Ημερομηνία εγγραφής : 18/01/2011
για τον 90χρονο νοσηλευτή!
Δ.Κομποτής Κυρ Φεβ 13, 2011 7:01 pm
Προσθέτω και την εξής σκέψη μου.
Ο ηλικιωμένος αυτός άντρας θα μπορούσε να βάλει τα συγγενικά του πρόσωπα σε κάποιο ίδρυμα, από αυτά που υπάρχουν άφθονα στην κοινωνία μας.
(άνθρωπος 90 χρονών ανήκει στην εποχή όπου όλα δούλευαν σωστά και έχει ικανοποιητική σύνταξη)
Θα μπορούσε να έχει κάποια οικιακή βοηθό για πολλές ώρες κοντά του (και προφανώς κάποια θα τον βοηθάει).
Θα μπορούσε επίσης να υποσχεθεί την όποια περιουσία του σε ανεψιό του ή σε οικογένεια μεταναστών, κι έτσι να απαλλαγεί από το καθημερινό βαρύ φορτίο του.
Και όμως..
Ο ηλικιωμένος αυτός άντρας θα μπορούσε να βάλει τα συγγενικά του πρόσωπα σε κάποιο ίδρυμα, από αυτά που υπάρχουν άφθονα στην κοινωνία μας.
(άνθρωπος 90 χρονών ανήκει στην εποχή όπου όλα δούλευαν σωστά και έχει ικανοποιητική σύνταξη)
Θα μπορούσε να έχει κάποια οικιακή βοηθό για πολλές ώρες κοντά του (και προφανώς κάποια θα τον βοηθάει).
Θα μπορούσε επίσης να υποσχεθεί την όποια περιουσία του σε ανεψιό του ή σε οικογένεια μεταναστών, κι έτσι να απαλλαγεί από το καθημερινό βαρύ φορτίο του.
Και όμως..
Δ.Κομποτής- Αριθμός μηνυμάτων : 24
Ημερομηνία εγγραφής : 28/01/2011
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης