Αγιασμένος ανώνυμος Ασκητής στο Όρος

Πετρινέας Πεμ Απρ 07, 2011 8:26 am

ΟΛΟΣΩΜΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΣΕ ΞΕΡΟΠΕΖΟΥΛΟ
19. Ο ιερομόναχος Αββάς Συμεών, από τήν Καλύβα «Άνω Υπαπαντή», πού βρίσκεται στο πάνω μέρος της Σκήτης της Αγίας Άννης, μας διηγήθηκε, πως στην ξεροκαλύβα αυτή έμενε ο Γέρο-Διονύσιος, ο όποιος ήταν γέροντας του π.Κυρίλλου του λεγόμενου «Ταμπαξή».

Ο Γέρων αυτός Διονύσιος, επεχείρησε κάποτε να διορθώσει κάτι ξεροπέζουλα, κι εκεί που χαλούσε ένα παλιό πεζούλι, αποκαλύφθηκε ξαφνικά μπροστά του ένα ολόσωμο άγιο λείψανο, άγνωστου Ασκητή ή Ερημίτη.

Ο Γέρων Διονύσιος έκθαμβος και πολύ συγκινημένος από το εύρημά του αυτό, που εξέπεμπε άρρητη ευωδία, άρχισε να προσεύχεται και να παρακαλεί τον άγνωστο Άγιο αυτόν, να του αποκαλύψει το όνομά του. Έκανε δε τη σκέψη να κατέβει στο Κυριακό, να κτυπήσει την καμπάνα, για να ειδοποιηθούν οι Πατέρες, να πάνε με τιμές και θυμιάματα και να παραλάβουν το άγιο αυτό λείψανο, να το μεταφέρουν στην κεντρική εκκλησία της Αγίας Άννης, γιά να το προσκυνήσουν και να προσευχηθούν όλοι οι Πατέρες της Σκήτης, μήπως θελήσει να αποκαλυφθεί σε ποιόν άγιο ανήκει το ευλογημένο αυτό άγιο Λείψανο.

Εκεί που έκανε αυτές τις σκέψεις, παρουσιάστηκε σε όραμα, ο ευλογημένος αυτός Άγιος Ασκητής και με πολύ αυστηρό υφος, είπε στο Γέρο-Διονύσιο, να καλύψει αμέσως το λείψανό του, και όσο ζει να μη φανερώσει σε κανέναν αυτό που τον αξίωσεν ο Θεός να ιδεί. Γι' αυτό, λίγο πριν να πεθάνει, ο Γέρο-Διονύσιος, διηγήθηκε αυτό στη συνοδεία του, χωρίς να υποδείξει το μέρος, που ακριβώς βρίσκεται, εμποδιζόμενος από το επιτίμιο, του αγίου αυτού Ασκητή, ο οποίος και μετά θάνατον ακόμη απέφευγε την δόξα των ανθρώπων, επειδή αξιώθηκε να έχει δόξα παρά του Θεού, στην Βασιλεία των Ουρανών.

Το γεγονός αυτό βεβαίωσαν σε μας και πολλοί άλλοι Πατέρες της Σκήτης κατά πάντα σεβάσμιοι και αξιόπιστοι, μεταξύ των οποίων και ο πνευματικός εξομολόγος Γερο-Άνθιμος, ευλαβής ιερομόναχος και με τους πλέον ενάρετους Πατέρες εντασσόμενος. Έτσι έμεινε άγνωστος σε μας ο άγιος Ερημίτης αυτός, αλλά γνωστός και τιμημένος από τον Θεό αιώνια.

Ανδρέου-Χαραλάμπους Θεοφιλοπούλου, Αγιορείτου Μοναχού, Γεροντικό του Αγίου Όρους. Τόμ.Α’σελ.48-49