Η ποιότητα της ελληνικής ψυχής

**Admin** Πεμ Ιαν 20, 2011 5:00 am

Από τον Νεκτάριο:

Ελληνίδα Μάνα

Τα παιδιά μιας κάποιας μάνας...

«Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή»

Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση.

«Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα.
Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός.
Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.»

Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες.
Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα.
Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν' ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα.
Την πλησίασα και τη ρώτησα.
-Είστε από εδώ;
-Μάλιστα.
-Και τότε γιατί το κάνετε αυτό;
-Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς.
Και απαντά η γυναίκα:
-Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44.
Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου.
Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν.
Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου.
Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα.
Κι ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να 'ρθουν εδώ κάτω.
Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου»...

Και κατέληξε ο Έρχαρτ Κέστνερ:
«Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή».

Λέμε εμείς. Ναι, στην Ελλάδα την ταλαιπωρημένη και απ' όλους αδικημένη.
Την Ελλάδα τη γεμάτη φιλότιμο και ανθρωπιά, που σπεύδουν πολλοί σήμερα να κατηγορήσουν για φανατισμό, για οπισθοδρόμηση, για ρατσισμό κοκ..

Σωκράτης Αριστοτέλους
Σωτήρα Αμμοχώστου

Ermite Πεμ Ιαν 20, 2011 5:33 am

1. Ο Έλληνας είναι φιλότιμος και ευγενής. Ξεχειλίζει από ανθρωπιά, αφήνοντας όλους τους "καπάτσους" της υδρογείου να κυνηγούν τα φούμαρα της πλάνης, το λυσσαλέο χρήμα, την ψεύτικη ζωή των πυροτεχνημάτων και της ξυπασιάς, της άχαρης τεχνοκρατίας, της αποστεωμένης λογικοκρατίας, της απίστευτης πλεονεξίας,της καταχθόνιας διπλωματίας και υποκρισίας και της συνακόλουθης σε όλα αυτά διαφθοράς..
Ωστόσο, μην τυχόν και αντιληφθεί ότι πας να εκμεταλλευθείς (και τελικά να βεβηλώσεις) αυτήν την ευγένεια της ψυχής του.
Θα βγάλει διπλή καχυποψία και σθεναρή στιβαρότητα, που θα σε κολλήσει στον τοίχο!.. Θα το βρεις πολύ σκληρό!..
Και ο κόμπος "έχει φτάσει πιά στο χτένι" τελευταία, με την κοροϊδία και τη θρασύτητα των σκοτεινών και καταχθόνιων κέντρων έναντί μας..

2. Ο Έλληνας και η Ελληνίδα πήρε απ τους προγόνους, απ την Παράδοσή του την ΕλληνΟρθόδοξη, απ τα ίδια τα γονίδιά τους, απ τον αέρα που αναπνέουν και απ το νερό που πίνουν (όλα ποτισμένα και αγιασμένα από αίμα και θυσία και ιδανικά), απ'το γάλα που βυζάξανε κι απ την οσμή της συνύπαρξης στην οικογενειακή εστία. Τα πήρε!
Ωστόσο, κάθε θαυμαστό λουλούδι θέλει φύλαγμα, θέλει περιποίηση, θέλει φροντίδα, για να αναπτυχθεί..
Ο Έλληνας χρειάζεται και διδαχή, παιδεία αληθινή, οικεία του, νουθεσία, φιλοτίμηση, περιβάλλον ταιριαστό με το είναι του.
Χρειάζεται και τους Ηγέτες, που του πρέπουν. Ηγέτες, που να βιώνουν την Παράδοση και το Ήθος του, Ηγέτες, που θα ορθωθούν μπροστά με απόφαση να πέσουν πάνω στο καθήκον. Για να εμπνεύσουν!..

Η ποιότητα της ελληνικής ψυχής

Η ποιότητα της ελληνικής ψυχής

δυό διευκρινίσεις όμως: